Le relazioni industriali nel settore tessile e dell’abbigliamento in Turchia. Un caso di studio: il gruppo Inditex

Titolo Rivista GIORNALE DI DIRITTO DEL LAVORO E DI RELAZIONI INDUSTRIALI
Autori/Curatori Alpay Hekimler
Anno di pubblicazione 2021 Fascicolo 2021/169 Lingua Italiano
Numero pagine 17 P. 1-17 Dimensione file 239 KB
DOI 10.3280/GDL2021-169001
Il DOI è il codice a barre della proprietà intellettuale: per saperne di più clicca qui

Qui sotto puoi vedere in anteprima la prima pagina di questo articolo.

Se questo articolo ti interessa, lo puoi acquistare (e scaricare in formato pdf) seguendo le facili indicazioni per acquistare il download credit. Acquista Download Credits per scaricare questo Articolo in formato PDF

Anteprima articolo

FrancoAngeli è membro della Publishers International Linking Association, Inc (PILA)associazione indipendente e non profit per facilitare (attraverso i servizi tecnologici implementati da CrossRef.org) l’accesso degli studiosi ai contenuti digitali nelle pubblicazioni professionali e scientifiche

La Turchia appartiene attualmente al novero dei più importanti Paesi esportatori di prodotti tessili e di abbigliamento nel mercato globale. Numerosi fornitori e produttori producono oggi per marchi di livello mondiale, che sono presenti nel Paese anche attraverso le loro imprese di moda nel commercio al dettaglio. Queste ultime sono contestualmente assurte negli anni più recenti tra i maggiori datori di lavoro del settore. Tra di esse deve essere menzionato anche il global player Inditex, che è presente in Turchia con quasi tutti i suoi marchi. Tuttavia, nei me-dia non sempre vengono descritte positivamente le condizioni di lavoro presso i fornitori e i produttori, e perfino nella sua rete di vendita. Inditex, però, si obbliga, tramite il proprio Codi-ce di condotta, a rispettare i diritti dei lavoratori internazionalmente riconosciuti, acquistando esclusivamente le merci dei fornitori e dei produttori che garantiscono l’osservanza di tali dirit-ti. Il diritto di associazione sindacale è sancito dalla Costituzione turca, e il legislatore lo ha concretizzato mediante il diritto del lavoro. Ne consegue che i lavoratori sono liberi di aderire o meno a una rappresentanza di interessi. Tuttavia, le caratteristiche del settore tessile e dell’abbigliamento e il profilo dei lavoratori e delle lavoratrici creano non poche difficoltà ai sindacati che intendono operarvi. Per questa ragione, il tasso di sindacalizzazione nel settore risulta attualmente inferiore alla media. Il saggio intende, anzitutto, illustrare i diritti collettivi dei lavoratori in Turchia su un piano generale, per poi discutere l’importanza dell’industria tes-sile e dell’abbigliamento. Nella successiva e ultima parte verrà trattata la situazione attuale del global player Inditex in Turchia; il contributo si chiude con una breve conclusione in chiave prospettica.;

Keywords:Turchia; Settore tessile e dell’abbigliamento; Relazioni industriali; Sindacati; Contratti collettivi; Inditex; Zara.

  1. Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı (2018). Yabancıların Çalışma İzinleri. Ankara.
  2. Akın L. (2020). Covit 19’un İş İlişkilerine Olası Etkileri. In: Çimento İşveren Dergisi, 16 ss.
  3. Başbuğ A. (2012). Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanununa Göre Sendika Üyeliği. In: Sicil İş Hukuku Dergisi, Aralık, 2012, 175 ss.
  4. Speckmann G. (2019). Unternehmensanalyse Inditex mit Schwerpunkt Zara. -- Testo disponibile al sito: www.handel.verdi.de (consultato il 26.5.2020).
  5. Sur M. (2020). Toplu İş İlişkileri. IX ed. Ankara: Turhan.
  6. Sümer H.H. (2016). İş Güvencesi Dışında Kalan İşçinin Sendikal Nrdenle Feshe Karşı Güvencesi. In: Aa.Vv., Prof.Dr. Fevzi Demir’e Armağın. İstanbul: Legal, 229 ss.
  7. Süzek S. (2018). İş Hukuku, Yenilenmiş. XVI ed. İstanbul: Beta.
  8. Tilbe F. (2020). Suriyeli Mültecilerin Uyum Sürecinde İşçi Örgütlerinin Aktörleş(eme)me Deneyimleri: Fenomonolojik Yöntembilimsel Bir İnceleme. In: Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, n. 25/2020.
  9. TUİK (2020). İşgücü İstatistikleri Şubat 2020. -- Testo disponibile al sito: http://tuik.gov.tr/HbGetirHTML.do?id=33786 (consultato il 21.5.2020).
  10. Tuncay A.C., Kutsal B.S. (2019). Toplu İş Hukuku. VII ed. İstanbul: Beta.
  11. Tunçomağa K., Centel T. (2018). İş Hukukunun Esasları. IX ed. İstanbul: Beta.
  12. Uçkan B. (2002). Türkiye’de Sendikalararası Rekabet. Ankara: Seliloz İş.
  13. Urhan B. (2014). Sendikasız Kadınlar Kadınsız Sendikalar. İstanbul: Kadav Yayınları.
  14. Yavuz H.V. (2016). Sanayi ve Hizmet Sektöründe İşgücü Devir Oranlarının Yüksek Olmasının Nedenleri ve Çözüm Önerileri: Denizli Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Denizli.
  15. Yokuş D.Ç. (2020). Türk İş Güvenesi Hukuku. I ed. İstanbul: Aristo
  16. Seçer B. (2009). Kadınların Sendikalara Yönelik Tutumları İle Cinsiyet Ayrımcılığı Algılarının Sendika Üyesi Olma İsteğine Etkisi. In: Çalışma Toplum Dergisi, 4: 27 ss.
  17. Şahlanan F. (2013). Sendikalar Hukukunda 6356 Sayılı Kanunla Yapılan Düzenlemeler, İş HukukundaYapılan Son Değişiklikler Semineri. Ankara: Kamu-İş, 36 ss.
  18. Peryön (2018). Çalışan Devir Oranı Araştırması Sonuç Raporu.
  19. Narmanlıoğlu Ü. (2016). İş Hukuku II - Toplu İş İlişkileri. III ed. İstanbul: Beta.
  20. Manav E. (2016). Türk Hukukunda Grevin İş Sözleşmesine Etkisi. Ankara: Turhan.
  21. Korkmaz E.E. (2018). Türkiye’de Tekstil Sanayinin Sosyal Tarflarının Mülteci İşçilerin İstihdama Bakışı. In: Çalışma Toplum, 1: 93 ss.
  22. Keser H. (2020). Korona Virüs Özelinde Bir Salgın Durumunda İş Mevzuatı Kapsamında İşçi ve İşverenin Kullanabileceği İzin Esnek Çalışma Süreleri Üzerine Bir Değerlendirme. In: Legal İSGHD, 65: 23 ss.
  23. Kar B. (2020). İş Güvencesi ve Uygulaması. IV ed. Ankara: Yekin.
  24. İşkur (2018). 2019 İşgücü Piyasası Araştırması Toptan ve Perakende Ticaret Sektörü Raporu. Ankara.
  25. Hekimler B.U. (2020). Korona Günlerinde Türkiye’de Çalışma İlişkileri. In: Yönetim ve Organisayon Dergisi, Haziran 2020.
  26. Hekimler A., Ring G., eds. (2012). Tarifrecht in Europa. Baden-Baden: Nomos.
  27. Hekimler A. (2017) Ein Allgemeiner Überblick über das Streikrecht und Streikfreiheiten in der Türkei. In: Ring G., ed., Freiberger Internationales Kolloquium zum Arbeitsrecht. Baden-Baden: Nomos, 105 ss.
  28. Hekimler A. (2015). Die Grenzen des Arbeitskampfrechts in der Türkei nach dem neuen Gewerkschafts- und Tarifvertragsgesetz im Lichte der Aktuellen Entwicklungen. In: Reinhard Resch, ed., Aktuelle Entwicklungen im Arbeitskampfrecht. Wien: ÖGB Verlag, 98 ss.
  29. Hekimler A. (2012). Das türkische Tarifvertragswesen. In: Hekimler A., Ring G., eds., Tarifrecht in Europa. Baden-Baden: Nomos, 367 ss.
  30. Hekimler A. (2008). Die Beendung des Arbeitsverhältnisses durch Kündigung und ihre Beschränkungen in der Türkei. In: Löschnigg G., ed., Kündigung aus wirtschaftlichen Gründen und ihre Beschränkungen im internationalen Vergleich. Wien: ÖGB Verlag, 319 ss.
  31. Güzel A. (2016). Toplu Pazarlık ve Toplu İş Sözlemesi Sistemine Eleştirel Bir Yaklaşım. In: Aa.Vv., Prof. Dr. Fevzi Şahlanan‘a Armağın. Vol. 2. İstanbul: Legal, 891 ss.
  32. Eyrenci Ö, Taşkent S., Ulucan D. (2019). Bireysel İş Hukuku. IX ed. İstanbul: Beta.
  33. Ekmekçi Ö. (2019). Toplu İş Hukuku Dersleri. İstanbul: Oniki Levha.
  34. DİSKAR (2019). Türkiye’de Sendikalaşma. In: Toplu İş Sözleşmes Kapsamı ve Grecler, 2013-2019, İstanbul.
  35. Dereli T. (2019). Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO’nun) Türkiye’de Endüstri İlişkilerinin Gelişmesine Etkiler. In: Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, n. 77, 21-58.
  36. Dereli T. (2013). 6356 Sayılı Yeni Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu. In: Çalışma ve Toplum, 1: 41 ss.
  37. Centel T. (2020). İş Güvenesi. II ed. İstanbul: Legal.
  38. Çelik N., Çaniklioğlu N., Canbolat T. (2019). İş Hukuku Dersleri, XXXII ed. İstanbul: Beta.
  39. Çakır G., Acar B., Mutlutürk H. (2020). Tekstil ve Hazır Giyim Atölyelerinde Çalışan Genç Yetişkin Kadın İşçilerin Çalışma Koşulları ve Deneyimledikleri Çok Boyutlu Sorunlar. In: Çalışma ve Toplum Dergisi, 1: 89 ss.

Alpay Hekimler, Le relazioni industriali nel settore tessile e dell’abbigliamento in Turchia. Un caso di studio: il gruppo Inditex in "GIORNALE DI DIRITTO DEL LAVORO E DI RELAZIONI INDUSTRIALI " 169/2021, pp 1-17, DOI: 10.3280/GDL2021-169001